Zaburzenia słuchu mogą mieć różne nasilenie (od umiarkowanego do całkowitej głuchoty) oraz typ – przewodzeniowy, odbiorczy, mieszany. Poznaj główne rodzaje ubytków słuchu i dowiedz się, jaki specjalista zajmuje się ich leczeniem.
Kto leczy problemy ze słuchem?
Zapobieganiem zaburzeniom słuchu, ich rozpoznawaniem i leczeniem zajmuje się laryngolog. Konsultacja u tego specjalisty wskazana jest nie tylko w przypadku problemów ze słuchem, ale i w razie pojawienia się innego rodzaju dolegliwości ze strony uszu. Laryngolog zajmuje się też leczeniem schorzeń nosa, zatok przynosowych, gardła oraz krtani. Wśród przykładowych wskazań do wizyty u niego wymienia się m.in.: nawracające anginy, stan zapalny zatok, ból gardła, przewlekły katar, niedrożność nosa, trudności w utrzymaniu równowagi.
Stopień zaburzeń słuchu
Stopień zaburzeń słuchu określa się na podstawie wielkość ubytku słuchu w odniesieniu do przyjętej normy dla określonej płci i grupy wiekowej. Na podstawie badania poziomu słyszenia przeprowadzanego przez protetyka słuchu stwierdzony może zostać:
- słuch prawidłowy – norma słyszenia wynosi 0–20 dB,
- niedosłuch lekki – ubytek słuchu na poziomie 21–40 dB,
- niedosłuch umiarkowany – ubytek słuchu na poziomie 41–70 dB, chory nie słyszy dźwięków o umiarkowanym poziomie głośności, bez trudu słyszy mowę, o ile rozmówca mówi głośno, dobrze, jeśli widzi rozmówcę,
- niedosłuch znaczny – ubytek słuchu na poziomie 71–90 dB, chory słyszy wyłącznie głośne dźwięki, odbiera mowę, gdy rozmówca mówi głośno i w niewielkiej odległości od niego,
- niedosłuch głęboki – ubytek słuchu na poziomie 90–120 dB, chory odbiera wyłącznie bardzo głośne dźwięki, w ogóle nie słyszy mowy,
- całkowita głuchota – ubytek słuchu przekraczający wartość 120 dB.
Jakie są typy zaburzeń słuchu?
Specjaliści wyróżniają trzy główne rodzaje zaburzeń słuchu – przewodzeniowe, odbiorcze, mieszane. Pierwsze związane są ze zmianami w uchu zewnętrznym lub środkowym, utrudniającymi przenoszenie dźwięków do ucha wewnętrznego. Wśród możliwych przyczyn powstania niedosłuchu przewodzeniowego wymienia się m.in.: przewlekłe zapalenie ucha środkowego, deformacje ucha zewnętrznego, otosklerozę, pęknięcie błony bębenkowej. Niedosłuch przewodzeniowy charakteryzuje się niższą wrażliwością na dźwięki, problemami z rozpoznawaniem i różnicowaniem spójników, przyimków, sylab nieakcentowanych, końcówek fleksyjnych. Tempo mówienia, wysokość, dynamika głosu zazwyczaj nie odbiegają od normy.
Drugi typ niedosłuchu – odbiorczy – jest najbardziej rozpowszechniony ze wszystkich rodzajów zaburzeń słuchu. Do jego powstania prowadzi uszkodzenie nerwu słuchowego bądź ucha wewnętrznego. Niedosłuch odbiorczy charakteryzuje się m.in.: znacznym obniżeniem progu słyszenia, słabszym rozumieniem wyższych dźwięków, brakiem rozumienia mowy, słabym odbieraniem głosek: f, k, t, l, s, z, c, dz itd.
Niedosłuch mieszany, jak sama nazwa wskazuje, stanowi połączenie cech ubytku przewodzeniowego i odbiorczego. Może on być konsekwencją przewlekle utrzymującego się stanu zapalnego ucha, który prowadzi do uszkodzenia kosteczek słuchowych lub błony bębenkowej, a tym samym zaburza pracę ślimaka.
